17.5.12

Kulinarnie cz. 13 - ciasto francuskie z cukinią

Uwielbiam cukinię :D Teściowa wiedząc o tym zasiała w tym roku więcej. A pomyśleć, że w tamtym roku chciała w ogóle ją zlikwidować ... Na szczęście w porę dowiedziała się, że cukinia zawsze jest u mnie mile widziana.

Na cukinię prosto z wiejskiej uprawy muszę jeszcze trochę poczekać, a tymczasem zaspokoiłam tęsknotę za nią kupując w sklepie.

Już "na zaś" (drażni mnie to określenie, a czasem okazuje się niezastąpione) znalazłam kilka ciekawych przepisów z wykorzystaniem cukinii, a jeden z nich dzisiaj wypróbowałam jako kolacja na ciepło.

Przepis jak zwykle lekko zmodyfikowałam - głównie poprzez zrezygnowanie z kupnego pesto a zrobienie przeze mnie, a w zasadzie takie pseudo pesto, bo zamiast pomidorów suszonych (cena mnie powaliła - 10 zł za mały słoik) użyłam w zalewie, a zamiast orzeszków pinii - orzechy włoskie.

SKŁADNIKI:


- ciasto francuskie
- 2 średnie młode cukinie
- kawałek boczku
- 1/2 cebuli
- gotowe pesto rosso (alla siciliana)
lub do samodzielnego przygotowania:
 - oliwa z oliwek
- puszka pomidorów w zalewie
- garść listków świeżej bazylii
- garść orzechów włoskich
- 2 ząbki czosnku
- sól, pieprz
- starty parmezan (kupiłam już gotowy, w woreczku, bo nie było innego)

PRZYGOTOWANIE:


Pesto: 
Orzechy podprażyć na patelni i zmiksować z pomidorami, czosnkiem, bazylią i częścią sera. Dodać oliwy z oliwek do otrzymania odpowiedniej konsystencji, przyprawić do smaku solą i pieprzem.


Podsmażyć na patelni pokrojony w kostkę boczek.


Ciasto francuskie ułożyć na blasze wyłożonej papierem do pieczenia, posmarować cienką warstwą pesto, ułożyć pokrojoną w krążki cukinię, boczek i cebulę. Posypać solą, pieprzem i parmezanem.


Piec w piekarniku nagrzanym do 180stopni przez ok 25 minut.


Podawać na ciepło solo lub z keczupem.

Potrawa nie jest zbyt skomplikowana, a do tego szybka do wykonania i to jest jej zdecydowanym plusem.

Mimo, że mi smakowała (mężowi także) to traktuję ją raczej jako "ciekawostkę" - ot, fajna kolacja, coś "innego", ale niekoniecznie do szybkiego powtórzenia. 

Świetnym pomysłem będzie więc podanie jej np. na spotkaniu ze znajomymi i rodziną (pod warunkiem, że lubią ciasto francuskie i cukinię, pesto także jest dosyć charakterystyczne - ja jego szczególnym smakoszem nie jestem ;)). 

Proponuję wówczas zmienić przygotowanie: najpierw pokroić surowe ciasto w niezbyt duże kwadraty i dopiero na nie układać składniki, ponieważ danie jest trochę "trudne" w obsłudze - ciężko się kroi a przy jedzeniu osypuje itp. Na przyjęciu może być to kłopotliwe.


Przestrzegę też przed objadaniem się - zjedliśmy z mężem po połowie i okazało się to być za dużo. Nie pod względem przejedzenia się, ale obciążenia żołądka - ciasto okazało się być trochę ciężkie, co obydwoje odczuliśmy.



Sposób na resztki:

Żal mi było zmarnować wytopiony z boczku tłuszcz, zatem podsmażyłam na nim cukinię, która została, a następnie zbierałam nią pozostałości pesto na ściankach miski, w której je przygotowałam. Pycha :D